Rozdział 20

Kiedy odwróciłam się zobaczyłam Zayna. Widać było po nim, że był zły. To nie był ten sam Malik, którego poznałam. Oj nie.
- Co ty tu robisz? - wyszeptałam do mulata.
- Harry kazał. - powiedział przez zaciśnięte zęby.
- Nigdzie nie idę! - podniosłam głos.
- Uspokój się mała albo zaliczysz kulkę. - wymachiwał bronią przed moją twarzą.
- Jak to zrobisz to Styles ciebie zabije. - zagroziłam mu.
- Co? - zaczął się śmiać.
- Nie wydaje mi się. Powiedział, że jak będziesz stawiać jakiś opór, to mogę zrobić z tobą wszytko, co mi przyjdzie do głowy. - zmierzył mnie wzrokiem, przegryzając dolną wargę.
Do oczu zaczynały napływać mi łzy. Nigdy się nie uwolnię od tego popierdolonego chuja.
- Malutka nie płacz. - chciał pogłaskać mnie po policzku, ale odsunęłam się.
- Albo kurwa będziesz grzeczna, albo coś ci zrobię i uwierz mi, będzie bolało. - złapał mnie za włosy, przyciągając do swojej twarzy. Dzieliły nas milimetry. Czułam jego oddech na mojej skórze. Dało się wyczuć alkohol i papierosy. Nagle usłyszałam, jak na górze otworzyły się drzwi. Mia! Nie pewnie się obudziła. Spojrzałam się na schody, a chłopak razem ze mną. Za moment zapaliło się światło i ujrzałam moją przyjaciółkę.
- Kim jesteś? - stała na pół piętrze.
- Przyjacielem Rose. - skłamał.
- To, po co ci broń? - widać było w jej oczach strach.
Patrzyłam się na brunetkę, która wiedziała, co jest już grane. Niespodziewanie usłyszałam huk od broni. Malik strzelił wprost w dziewczynę. Ciało bezwładnie upadło na podłogę, a z rany zaczęła się sączyć krew. Dużo krwi. Zerknęłam na niego i zaczęłam krzyczeć. Dostała prosto w sam środek głowy. Zaczęłam szlochać.
- Czemu to zrobiłeś?! - krzyczałam.
Zayn puścił mnie i powoli skierował się w stronę ciała.
- Pytam się kurwa?! Czemu?! - wrzeszczałam.
- Za dużo wiedziała, a jak ktoś wie za dużo, to trzeba go sprzątnąć. - oznajmił.
Kucnął przy niej. Złapał za nadgarstek, sprawdzając puls. Był tak opanowany jakby miał już styczność z takim zdarzeniem.
- Ty również wiesz za dużo. - przyznał.
Odwrócił się do mnie i znów zbliżył.
- Nie martw się, nie mogę cię zabić. Jedynie lekko uszkodzić. - uśmiechnął się diabelsko.
- Nienawidzę cię. Jesteś tak samo po pierdolony, jak Harry. - wykrzyczałam.
Uzbierałam sporo śliny i naplułam mu w twarz. Wytarł to dłonią, po czym spojrzał się na mnie. Był na maksa wkurwiony.
- Co ty powiedziałaś? - warknął.
- To, co kurwa słyszałeś. - syknęłam.
Raptownie dostałam mocno w twarz. Miałam to już gdzieś, co mi zrobi. Właśnie straciłam moją najlepszą przyjaciółkę, która była mi jak siostra. Niech robi, co chce.
- Jeszcze raz się tak do mnie odezwiesz, to pożałujesz dziwko. - uderzył mnie bronią w głowę tak, że straciłam przytomność.
 
 Oczami Harry’ego

Siedziałem w domu. Czekałem aż chłopaki przywiozą mi Rose. Pożałuje tego, że uciekła. Pożałuje. One jest teraz moja i ma się mnie do jasnej cholery słuchać. Może mieć wszystko, ale na razie na nic nie zasłużyła. Przez to, jak się zachowuje. Wiem, może trochę przesadzam, ale nic na to nie poradzę. Taki jestem. Człowiek się nie zmienia. Kiedyś też byłem taki sam, ale tłumiłem to w sobie. Niespodziewanie to wybuchło. Nie mogłem dalej grać grzecznego chłopczyka z zespołu. Wstałem z kanapy, bo tak dłużej nie mogłem siedzieć. Podszedłem do barku z alkohole i zrobiłem sobie kolejnego drinka. Im dłużej ich nie ma tym bardziej się boje, że coś poszło nie tak. Oparłem się o ścianę, wyjąłem paczkę papierosów i podpaliłem jednego. Wnet usłyszałem, jak ktoś wjeżdża na podjazd. Znając życie, wrócili. Usiadłem sobie wygodnie w fotelu i czekałem aż przyniosą mi tą mała niewdzięczną sukę. Za chwilę drzwi wejściowe otworzyły się z hukiem. Najpierw wszedł Louis, a później Zayn niosąc Rose na rękach. Siedziałem i obserwowałem to wszystko, zaciągają się szlugiem.

- Gdzie mam ją położyć? - zapytał się Malik.
- Tu. - pokazałem ręką na kanapę.
- Jak poszło? - spojrzałem się na Louisa, który wyraźnie był przestraszony.
Wiedziałem, że poszło coś nie tak. Widziałem to po brunecie.
- Na początku wszystko szło dobrze, ale później zeszła jej przyjaciółka i niestety musiałem ją kropnąć. - oznajmił Zayn.
- Za dużo wiedziała. - dodał.
- Kurwa. - wstałem wściekły.
Zacząłem chodzić po pomieszczenie.
- Wiecie, że teraz będziemy musieli kogoś wrobić, a potem zniknąć? - spojrzałem się na nich.
- Zdajemy sobie sprawę. - usiadł Louis.
Zerknąłem na dziewczynę. Była cała pobijana.
- Czemu Rose jest tak uszkodzona? - spytałem wściekły.
Podszedłem do niej bliżej. Odgarnąłem jej włosy z twarzy. Gdy to zrobiłem, spostrzegłem wielkiego siniaka na policzku. Przesadziłeś kurwa Malik. Tak to nie będziemy się bawić.
- Co ty kurwa jej zrobiłeś? - popchnąłem go na ścianę.
- Nie nauczyłeś swojej dziwki pokory, więc ja postanowiłem to zrobić. - zaśmiał się.
- Prosił cię ktoś? - syknąłem.
Nastała cisza. Nikt nic nie mówiły. Słychać było tylko tykanie zegarka na ścianie.
- Pytam się czy ktoś cię kurwa prosił? - powtórzyłem pytanie.
Nie wytrzymałem. Wpadłem w furię. Wyciągnęłam broń z tylnej kieszeni, przystawiając ją do skroni mulata. Przestraszył się.
- Nie. - odpowiedział migiem.
- Masz tu jutro przyjechać z kwiatami i ją przeprosić. - warknąłem.
- Rozumiesz?! - krzyknąłem mu w twarz.
- Tak rozumiem. - odpowiedział z niechęcią.
Odsunąłem się od niego. Z powrotem podszedłem do Rose. Kucnąłem przy niej. Oddychała powoli. Widać było po jej rozmazanym makijażu, że płakała. Nie chciałem, aby to wszystko tak się potoczyło. Mogła nie uciekać.
- Dobra chłopaki jedziemy posprzątać po sobie. - spojrzałem się na nich.
U Zayna widziałem wściekłość, że go skarciłem. Nie pozwolę, aby tak traktował moją dziewczyny. Z kolei u bruneta zauważyłem strach i zdenerwowanie tym całym wydarzeniem.
- Idźcie już do samochodu. Zaraz do was dołączę. - wydałem polecenie.
Kiedy opuścili domu, zamykając za sobą drzwi. Wziąłem brunetkę na ręce i przeniosłem do sypialni. Potem wziąłem moją koszulkę, przebierając delikatnie, aby się nie obudziła. Usiadłem koło niej, głaszcząc po głowie.
- Kocham cię. - wyszeptałem.
Niestety musiałem iść. Cmoknąłem ją jeszcze w czubek nos, a następnie wyszedłem.
 
 Oczami Rose

Obudziłam się, czując piekący ból na policzku. Podniosłam się i musiałam przyzwyczaić oczy do bardzo jasno oświetlonego pokoju. Byłam znów w łóżku Stylesa, ale go nie było przy mnie. Po chwili zaczęłam sobie przypominać, coś się wczoraj stało. Nie mogę sobie tego darować, że przeze mnie Malik zabił Mię. Chciało mi się wyć. Wstałam, udając się do łazienki. Miałam wielkiego siniaka na prawym policzku i rozciętą wargę. Szczerze? Zayn jest gorszy od bruneta. Byłam bardzo głodna, dlatego postanowiłam zjeść na dół i zrobić sobie coś dojedzenia. Jak wychodziłam z toalety, aby udać się do kuchni. Usłyszała, że dostałam wiadomość. Więc wzięłam komórkę, by zobaczyć, kto napisał. Był to Harry. Kiedy przeczytałam wiadomość od mojego księcia, śmiać mi się zachciało.

Proszę, abyś nigdzie nie wychodziła. Niedługo będę, to porozmawiamy na spokojnie. Nic ci nie zrobię. Obiecuje.

Kocham cię, Harry.

Uważaj, bo ci uwierzę. Rzuciłam telefon na łóżko i zeszłam na dół. Jak tylko weszłam do salonu, czułam smród papierosów. Postanowiłam otworzyć okno, aby trochę przewietrzyć. Wzięłam gumkę do włosów, którą miałam na ręce i związałam włosy. Przeszkadzały mi. Najpierw trochę uprzątnęłam, a dopiero po jakimś czasie wzięłam się za robienie śniadania. Uznałam, że zrobię gofry z bitą śmietaną i owocami. Nie jestem samolubem i zapatrzonym chujem w siebie tak jak niektórzy. Dlatego także zrobię drugą porcje dla Harry’ego. Kiedy skończyłam, mogłam się zajadać. Wszytko, wyglądało bardzo smakowicie.
 
 Oczami Harry’ego

Właśnie wracałem do domu. Jestem strasznie zmęczony, ale zadowolony z siebie i chłopaków. Wykonaliśmy dobrą robotę. Nie dość, że znaleźliśmy pieniądze w domu zabitej, ale także posprzątaliśmy po sobie. Teraz jedynie musimy gdzieś wyjechać i załatwić sobie alibi. Na całe szczęście ja mam. Moim alibi jest Rose. Byłem z nią przecież całą noc. A kogo wrobiliśmy? Jej chłopaka. Wszyscy będę myśleć, że się pokłócili. On wyjął broną i strzelił. Później nie pogodził się z tym, co zrobił i zabił się sam. Tak zabiliśmy go. Nie chciałem tego robić, ale również nie chce iść do więzienia. Zrobiliśmy to dla naszego dobra. Wjeżdżałem już na podjazd mojej willi. Zayn ma przyjechać pod wieczór i przeprosić moją ukochaną. Nie ma praw, aby ją tak traktować. Swoją blond dziwkę może. Wysiadłem z auta i wszedłem do środka, gdzie roiło się od zapachów. Powolnym korkiem udałam się do salonu, gdzie siedziała na sofie dziewczyna. Zajadała się i oglądając jakieś kreskówki.
- Hej kochanie. - złapałem ją za ramię.
Przestraszyła się, ponieważ aż podskoczyła.
- Cześć. - odpowiedziała oschle.
Podszedłem bliżej i usiadłem koło niej. Rozumiem, czemu jest taka. Niestety Zayn musiał to zrobić. Nie miał innego wyjścia. Wiedziała i widziała za dużo.
- Możesz wyłączyć telewizor skarbie. - złapałem ją za rękę, którą zaraz wyrwała.
Podniosła pilot i wyłączyła. Grzeczna dziewczynka.

Ciąg dalszy nastąpi..

Przepraszam, jak są błędy.