Rozdział 29

Muzyka

Harry wstał, zostawiając mnie samą. Po jego całym ciele spływały kropelki wody, co wyglądało niesamowicie seksownie. Patrzyłam się na jego twarz, kiedy on wyciągał telefon z kieszeni swoich spodni. Przez moment jego twarz była taka sama jak zwykle, czyli tęczówki miały swój piękny szmaragdowy kolor, w policzkach można było zauważyć delikatne wgłębienia. Jego mina była ciepła i przyjazna zaś kiedy przeczytał wiadomość, od razu tęczówki zaszły czarną mgłą, a jego usta zacisnęły się w cienką linię. Oddychał ciężko i głośno. Chwilę później podniósł swój morderczy wzrok na mnie. Myślałam, że znów zrobiłam coś nie tak, ale przecież cały czas jestem przy nim. Więc jest to niemożliwe.

- Harry coś się stało? -zapytałam niepewnie.
- Tak. -warknął.
Jego przerażający w tym momencie głos rozszedł się po całej łazience, a ja dostałam dreszczy. Nie mam pojęcia, co tym razem się stało. Za chwilkę przyszedł kolejny sms i kolejny. Być może jest to związane z
jego debilnym gangiem. Wstukał coś w klawiaturę i zaczął się ubierać. Właśnie zawsze w takiej cudownej chwili musi się wszystko zjebać. Wieczór zapowiadał się niesamowicie, ale co piękne i dobre kończy się chujowo. Brunet ubrał się w zaskakująco szybkim tempie. Miał już wychodzić bez żadnego słowa, ale zaryzykowałam i odezwałam się do chłopaka.
- Mógłbyś mi, chociaż powiedzieć, dokąd się wybierasz? -powiedziałam przyciszonym i drżącym głosem.
Boje się jak on odbierze moje pytanie, gdyż jest nieprzewidywalny. Raz potrafi być łagodny jak baranek, a z drugim razem ostry jak papryczka chili. Westchnął głośno i zaczął iść w moją stronę. Nie wiedziałam, co mam robić. Nie wiem, co zamierza. Podszedł, kucnął koło wanny i spojrzał mi się prosto w oczy.
- Przepraszam cię, ale mamy z chłopakami ważną sprawę do załatwienia. -mówił.
- Nie wiedziałem, że w ogóle to się stanie. -dodał przerażony.
- Co się stanie? -odparłam bez namysłu.
- Porwali dziewczynę Louisa. -oznajmił.
- Co? Kto? Kiedy? On ma dziewczynę? -byłam zszokowana napływem nowych wiadomości i zaczęłam zadawać szereg pytań.
- Od pół roku. Stało się to niedawno. Muszę już jechać. -wstał.
- Kto mógłby być do tego zdolny? -spytałam.
- Osoby sprytne i przebiegłe jak my. Nie jesteśmy jedynym gangiem w Londynie. -oświadczył.
- Proszę cię, abyś nigdzie nie wychodziła i jak tylko pojadę, pozamykaj wszystko dokładnie. Jak wrócę, to pakujemy się i wyjeżdżamy z miasta do mojej mamy. Tam powinnyśmy być bezpieczni. -w jego głosie słychać było strach.
- Harry.. -wstałam i wyszłam z wanny.
Chciałam dokończyć moją wypowiedź, ale chłopak mi nie dał. Ujął swoimi wielkim dłońmi moją twarz. Patrzył się na mnie z wielką troską. Tak jakby miał mnie zaraz stracić.
- Proszę cię, posłuchaj mnie, chociaż raz w życiu. -błagał.
- Wiem, że chcesz jechać ze mną, ale nie możesz. -odparł stanowczo.
Owszem zgadł, że chce jechać. Mogłabym im pomóc, ale szczerzę mówiąc, w czym? Oni mają różne bronie i pewnie strategię, ale każdy facet lubi popatrzeć na kobiece kształty. Więc może jednak
na coś bym się przydała.
- Nie chce cię stracić Rose. -obwieścił po chwili.
Gdy to usłyszałam to, co powiedział brunet, moje serce zaczęło bić mocniej. Nie oczekiwałam, że tak mi odpowie. Czuje, że w końcu jestem dla kogoś ważna. Chciało mi się płakać, ale ze szczęścia. W brzuchu poczułam motylki i na sercu ciepło. Kiedy tylko pomyślałam, że może się jemu coś stać, od razu żołądek podszedł mi do gardła.
- Ja też nie chce cię stracić. Nie mogą oni sami tego załatwić? -zapytałam.
- Nie stracisz kotku. -uśmiechnął się, głaskając mnie po głowie.
- Obiecujesz? -zapytałam.
- Obiecuję. -wpił się w moje usta.
Pocałunek nie należał do najdłuższych, ale za to był namiętny, dzięki czemu moje pożądanie do Stylesa jeszcze bardziej wzrosło. Wyglądało to tak jakby, on szedł na wojnę i być może nigdy byśmy się już nie zobaczyli. Gdy Styles wyszedł, szybko założyłam byle jaką koszulkę i spodenki. Następnie zbiegłam na dół. Jak tylko zauważyłam, że chłopak odjechał, to dokładnie zamknęłam wszystkie drzwi i posprawdzałam okna. Kiedy upewniłam się, że jest w miarę bezpiecznie, wzięłam z kuchni na wszelki wypadek duży ostry nóż i udałam się na górę do sypialni. Usiadłam na łóżku i patrzyłam się w czarny ekran telewizora. Nie wiem, co mam myśleć o tej całej sytuacji. W głowię mam całkowity mętlik i zrobiło mi się nie dobrze. Nim się obejrzałam, kucałam przy toalecie, wymiotując.

* Oczami Harry’ego *

Jechałem jak najszybciej w stronę domu Louisa. Pogoda nie sprzyjała. Nie dość, że ciemno to do tego padał deszcz.
Przejeżdżałem na każdym czerwonym świetle, omijając

przechodniów. Na resztę nie zwracałem uwagi. Jak tylko

wjechałem na posesję, zobaczyłem całą bandę. Zaparkowałem samochód i wyskoczyłem z niego, jakby się paliło. Tylko sytuacja, która się zdarzyła, jest gorsza i

poważniejsza. Tu chodzi o ludzkie życie jednej z nas. Tak ona jest jedną z nas. Pomagała nieraz nam w jakiś akcjach. Zresztą jest to też dziewczyna Lou. Nie mógłbym odmówić Tomlinson'owi pomocy, gdyż mi również mogłoby coś takiego się przydarzyć. Trochę boję się, że zostawiłem Rose samą w domu, ale ona jest mądra i jakby, co powinna sobie poradzić. W końcu za drugim razem, kiedy się spotkaliśmy w klubie, dała sobie ze mną radę i uciekła. Co ja pierdolę, przecież byłem pijany w trzy dupy. Podszedłem do chłopaków i z każdym z nich się przywitałem. W powietrzu dało się wyczuć napiętą atmosferę. Nerwy dawały o sobie znać. Do tego ten deszcze, ale z cukru nie jesteśmy.

- Dziękuje ci, że przyjechałeś. -odezwał się brunet.
- Przecież zrobiłbyś to samo dla mnie. -oparłem się o czyjś auto.
- Masz rację. Zrobiłbym to samo. -odpowiedział.
- To, jaki macie plan? -spojrzałam się na każdego po kolei.
Naprawdę musimy mieć wszystko dokładnie opracowane. Nasi przeciwnicy są równie groźni, jak i my. Mieliśmy z nimi parę razy styczność. Ostatnio nasze spotkanie zakończyło się tym, że Zayn miał złamaną rękę i został postrzelony w lewą nogę. Reszta wraz ze mną była nieźle poobijana, ale oni też nie wyszli bez szwanków. Ponoć jeden z nich zginął. Prawidłowo. Chcieli wojny? Będą ją mieć. Tylko że oni zawsze, zaczynają. My chcieliśmy zawrzeć rozejm. Przecież Londyn jest wielkim miastem. Spokojnie pomieszczą się w nim dwie grupy przestępcze. Udaliśmy się do piwnicy. W środku każdy dostał kamizelkę kulo odporną, broń wraz z zapasem kul. Obmówiliśmy plan, który był bardzo dobry. Na pewno powinno się nam udać, odzyskać dziewczynę na czas. Martwię się tylko o jedną osobę. Rose. Mają oni nad nami przewagę liczebną, więc spokojnie mogą jechać do mojego domu. Wiedzą gdzie mieszkam. Już dawno miałem zmienić miejsce zamieszkania, ale jakoś nie miałem ani czasu i ochoty. Przecież jest to mała i krucha istota, a nasi rywale to goryle w porównaniu z brunetką. Niespodziewanie z zamyślenia wyrwał mnie Tommo.
- Co się dzieje stary? -pstryknął palcami.
- Nic. -skłamałem.
- Przecież widzę. Gadaj. -przejął się mną.
- Martwię się o Rose. -odpowiedziałem.
- To jedź do niej. My sobie damy jakoś radę. -poklepał mnie po plecach.
Wnet zauważyłem Zayna, który zbliżał się w naszym kierunku, paląc papierosa. Malik jest takim typowym bad boyem. Gdyby nie on nie paliłbym. Dla niego najważniejsze w życiu jest własne dobro. Jego trzy główne rzeczy to palenie, ćpanie i pieprzenie. On zarabia kasę tylko na narkotyki i dupy. Dziwie się, że jeszcze jego laska się nie dowiedziała, że ją zdradza na prawo i lewo. Czasami tak mnie wkurwia, że mam ochotę go zajebać, ale tak naprawdę lubię go. Był i będzie moim najlepszy przyjaciele, jak i Louis.
- Coś cię stało chłopaki? -dołączył do rozmowy.
- Harry boi się o Rose. -odpowiedział brunet.
- Mam pomysł. Ja trochę nie czuję się najlepiej. Może pojadę do niej i ją popilnuję? W razie jakiegoś zagrożenia byłaby bezpieczna. Co ty na to Styles? -zaproponował.
- To nie jest taki głupi pomysł. -wtrącił Louis.
Jest coś nie tak. Ostatnio Zayn nawet nie rwał się, aby przeprosić moją ukochaną. Teraz nagle chce ją chronić. Coś tu śmierdzi i to nie jest Larry, który właśnie przyszedł i stanął po mojej prawej. Jednak muszę zaryzykować i zgodzić się na propozycję chłopaka.
- To jedź już do niej. -przecedziłem przez zaciśnięte zęby.
- A dasz mi pilota od bramy i garażu?
- Chodź. -zacząłem iść w stronę wyjścia.
Kiedy wyjąłem z mojego pojazdu rzecz, o którą prosił mnie mulat, dałem mu to. Chłopak miał właśnie zacząć odchodzić, ale w ostatniej chwili złapałem go za ramię.
- Tak? -odwrócił się w moją stronę.
- Powierzam ci mój cały świat, więc tylko ją dotkniesz, a będzie miał połamane nogi i ręce. -warknąłem.

Niech wie, że ze mną nie można zadzierać, ale w końcu jest to mój przyjaciel. Być może nie jest taką świnią, aby coś zrobić narzeczonej swojego przyjaciela. Na wszelki wypadek uprzedziłem go przed tym, co się stanie. Jeśli ją tknie. Nikt nie ma prawa jej dotykać oprócz mnie i naszego nienarodzonego dziecka. Nie darowałbym sobie, gdy ktoś jej coś zrobił. Postaram się jak najszybciej wykonać robotę.
- Co? -zaczął się śmiać.
- Harry bracie mój tylko z innej matki. Nie zrobiłbym ci tego nigdy. - złapał mnie za ramię.
- Wszystko będzie dobrze Styles. Rose będzie przy mnie bezpieczna. -poklepał mnie po ramieniu i odszedł w stronę swojego auta.

Ciąg dalszy nastąpi..

Co sądzicie o rozdziale? Jak myślicie Zayn zrobi coś Rose? Piszcie śmiało!

Przepraszam, jak są błędy.

Jeśli przeczytałeś/aś - Skomentuj!!